اتوماتیک راهنما پراید

توضیحات

اتوماتیک راهنما (رله فلاشر) 

سوئیچ خودکاری است که وظیفه اش قطع و وصل جریان الکتریکی در مدار راهنما و روشن کردن چراغ راهنما به تناسب است.

اتوماتیک راهنما دستگاه کوچک سیلندری شکل، اغلب در صفحه فیوز زیر داشبوررد خودرو قرار دارد. اتومات راهنما معمولا ارزان قیمت است و با اطمینان، مدت زمان زیادی کار می‌کند.

داخل اتومات راهنما، تعدادی اجزای ساده قرار دارند:

1. اتصال الکتریکی که جریان برق را به سیم هدایت می‌کند.
2. فنر فولادی که کمی خم شده است و به اتصال الکتریکی وصل می‌شود.
3. سیم مقاوم در برابر جریان، که به دور قسمت کوچک‌ تر فنر فولادی پیچیده شده است.

زمانی که راننده دسته راهنما را رو به پایین فشار می‌دهد، اتومات راهنما به لامپ‌ های چراغ راهنما وصل می‌شود و چراغ راهنما شروع به چشمک زدن می‌کند. در این حالت مدار کامل شده و جریان برق اجازه عبور پیدا کرده است. در ابتدا، فنر فولادی با اتصال الکتریکی تماس ندارد؛ بنابراین تنها چیزی که جریان را دریافت می‌کند، مقاومت است.

جریان الکتریکی در طول سیم مقاومت کننده، جریان پیدا می‌کند و قطعه کوچک ‌تر فنر فولادی را گرم می‌کند؛ سپس راه خود را به سمت چراغ راهنما ادامه می‌دهد. در این مرحله میزان جریان بسیار کم است، به طوری که چراغ حتی کم‌ترین روشنایی هم ندارد.
انواع اتوماتیک راهنما عبارتند از بی متالی(حرارتی)، مغناطیسی حرارتی و ترانزیستوری. از مدار فلاشر به منظور هشدار به سایر خودروهای مسیر حرکت استفاده می شود.

سوئیچ فلاشر

 جریان الکتریکی مورد نیاز در مدار چراغ های راهنما را مستقیماً از باتری خودرو اخذ می کند تا در حالت خاموش بودن موتور امکان راه اندازی مدار چراغ های راهنما را برای راننده خودرو فراهم آورد.

در حالت عادی و زمانی که سوئیچ فلاشر فعال نیست، برای روشن کردن چراغ های راهنما جریان الکتریکی مورد نیاز از طریق مدار باتری، فیوز اصلی ترمینال (IGI) سوئیچ جرقه، فیوز ۱۵ آمپری داخل جعبه ی فیوز، ترمینال های تایمر فلاشر (اتوماتیک راهنما)، ترمینال های داخل دسته ی راهنما و چراغ های راهنمای سمت چپ (دسته ی راهنما در وضعیت روشن کردن چراغ های راهنمای سمت چپ خودرو قرار داده شده است) برقرار می شود و لامپ چراغ های راهنما به حالت چشمک زن روشن می گردد.

با تغییر دادن موقعیت دسته راهنما، لامپ چراغ های سمت دیگر خودرو روشن می شود.

اتوماتیک راهنما (رله فلاشر) سوئیچ خودکاری است که وظیفه اش قطع و وصل جریان الکتریکی در مدار راهنما و روشن کردن چراغ راهنما به تناسب است.

انواع اتوماتیک راهنما عبارتند از بی متالی(حرارتی)، مغناطیسی حرارتی و ترانزیستوری. از مدار فلاشر به منظور هشدار به سایر خودروهای مسیر حرکت استفاده می شود.

سوئیچ فلاشر جریان الکتریکی مورد نیاز در مدار چراغ های راهنما را مستقیماً از باتری خودرو اخذ می کند تا در حالت خاموش بودن موتور امکان راه اندازی مدار چراغ های راهنما را برای راننده خودرو فراهم آورد.

در حالت عادی و زمانی که سوئیچ فلاشر فعال نیست، برای روشن کردن چراغ های راهنما جریان الکتریکی مورد نیاز از طریق مدار باتری، فیوز اصلی ترمینال (IGI) سوئیچ جرقه، فیوز ۱۵ آمپری داخل جعبه ی فیوز، ترمینال های تایمر فلاشر (اتوماتیک راهنما)، ترمینال های داخل دسته ی راهنما و چراغ های راهنمای سمت چپ (دسته ی راهنما در وضعیت روشن کردن چراغ های راهنمای سمت چپ خودرو قرار داده شده است)

برقرار می شود و لامپ چراغ های راهنما به حالت چشمک زن روشن می گردد. با تغییر دادن موقعیت دسته راهنما، لامپ چراغ های سمت دیگر خودرو روشن می شود.

رله

آفتامات (رله)، به منظور تقویت نور چراغ های روشنایی خودروها مورد استفاده قرار می گیرد. با قرار دادن رله در مدار الکتریکی چراغ ها، ولتاژ ثابت باتری شدت جریان مصرفی لامپ چراغ ها را تامین می کند.

در ساختمان رله از یک عدد بوبین (سیم پیچ) و یک عدد پلاتین استفاده شده، به طوری که ابتدا و انتهای سیم پیچ بوبین و پایه های پلاتین ها به چهار عدد ترمینال تعبیه شده در بدنه ی آفتامات متصل است. در تصویر زیر رله یا آفتامات مورد استفاده در مدار روشنایی خودروها دیده می شود.

برای تشخیص ترمینال های رله از روش نام گذاری استفاده شده است ترمینال ها به شکل اختصاصی، با درج عدد در کنار هر یک از پایه ها (ترمینال ها) روی بدنه ی رله نام گذاری می شوند. شماره ی ترمینال ها و نحوه ی قرار گرفتن رله در مدار الکتریکی چراغ های بزرگ جلو به ترتیب زیر است:

• ترمینال اتصال بدنه رله با شماره ۸۵
• ترمینال سوئیچ چراغ های بزرگ جلو با شماره ی ۸۶
• ترمینال اتصال باتری با شماره ی ۳۰
• ترمینال اتصال چراغ های بزرگ جلو با شماره ی۸۷

سیم کشی مدارهای الکتریکی بعضی از خودروها به گونه ای است که محل اتصال رله در مدار به صورت سوکت در روی دسته سیم پیش بینی و طراحی شده است در این طرح ترمینال های رله فاقد شماره گذاری است و فقط در وضعیت مشخص، درون سوکت نصب می شوند.

برای حفاظت مدار الکتریکی مصرف کننده هایی که بعدا به سیستم الکتریکی خودرو اضافه می شوند مانند (چراغ های مه شکن، نوپر افکن و…) و امکان استفاده از ترمینال های جعبه فیوز امکان پذیر نیست از رله های فیوز دار استفاده می شود و در این نوع رله ها فیوز در مدار داخلی رله قرار می گیرد و حداکثر جریان مصرفی را کنترل می کند. در تصویر زیر یک نوع از رله های فیوز دار نشان داده شده است.

برای تشخیص ترمینال های پلاتین ها به بوبین داخل رله به ترتیب زیر عمل کنید.

سلکتور مولتی متر را برای اندازه گیری اهم تنظیم کنید.

یکی از سیم های مولتی متر را به ترمینال رله متصل کنید.

سیم دیگر مولتی متر را به ترمینال بعدی رله اتصال دهید. حرکت عقربه ی مولتی متر نشان دهنده ی اتصال و ارتباط داخلی دو ترمینال و ثابت بودن عقربه دلیل ارتباط نداشتن ترمینال است.

آزمایش را با سایر ترمینال های رله تکرار کنید تا دو ترمینال متصل به هم مشخص گردد. این ترمینال ها به بوبین (سیم پیچ) رله مربوط اند و دو ترمینال دیگر، پایه ی پلاتین های رله اند.